First week:)

Hee iedereen!

Zo dan begin ik toch eindelijk aan mijn tweede verslagje vanuit Observatory, Cape Town. Ik weet nu al dat ik het moeilijk ga krijgen deze blog bij te houden;) Er gebeuren hier zo veel dingen en dat is echt met geen pen te beschrijven (Tip: Kom gewoon langs, je moet dit zelf ervaren!!).

Even zien, waar was ik geëindigd, na mijn eerste avondje stappen stond voor vrijdag in de planning om naar Cape Point te gaan. Het meest zuidelijke puntje van Kaapstad. 's ochtends bleek het echter te slecht weer te zijn, met veel regen (SHITT!!). Dus daar ging ons mooie plannetje. Na wat aan gerommeld te hebben, hebben we toch besloten om met Luc's auto richting Cavendish shoppingmall te rijden. In een auto voor 4 personen met z'n 5en, het kan hier allemaal in Kaapstad.

Cavendish is een mooi winkelcentrum, hier is het ook veilig om alleen door te lopen. Leuke winkels, en zelfs de Zara:D (Haha Maud!! Ze hebben hem dus wel hier!!:D). Na het shop-avontuurtje (Zonder aankopen..), zijn we weer richting huis gereden. In de avond zijn we met z'n alle (10 personen) richting een Lipdub feest gegaan. Haha zie je mij al staan, ik en Lipdub. Maar het was echt heel gezellig, en na wat moves van Luc geleerd te hebben kon ik ook nog dansen op deze muziek;).

Van vrijdag op zaterdag, was de eerste nacht dat ik eindelijk goed geslapen heb in mijn nieuwe bed. Gelukkig, want ik was echt super moe van de reis en alle nieuwe dingen om me heen. Na lekker uitgeslapen te hebben, zijn we met twee auto's (10 personen, haha lekker hoor) naar Waterfront gereden. Ook dit is een winkelcentrum, met daar omheen veel restaurantjes en een kleine haven. En eindelijk heb ik dan ook de zee gezien!! Heerlijk uitwaaien langs de kade! Hier heb ik Bobotie gegeten, een typisch zuid afrikaans gerecht, en het was HEERLIJK, gele rijst met gehakt en een soort van omelet, een echte aanrader, dit ga ik zeker vaker eten!

In de avond zijn we weer richting het barretje gegaan om te gaan poolen. Ik word nog een professioneel poolspeelster hier (Word hè, nu kan ik er nog niets van namelijk;)...). De volgende ochtend (zondag 2 sept.) was het gelukkig mooi weer!! YEAHH, we konden richting Cape Point!! De afgesproken vertrektijd (10.00 uur), hebben we NET niet gehaald. Dus toen we om 11.00 uur eindelijk in de auto zaten, konden we ook vertrekken. Nog geen 5 min onderweg, of we kwamen er achter dat ik de kaart vergeten was… (haha.. ja ook hier vergeet ik alles, Schatje;)..). Gelukkig hadden we de kaart van te voren bekeken en wisten we ongeveer welke borden we moesten volgen. Dus daar gingen we met twee mannen (de chauffeurs) en 5 vrouwen.

Ik heb geen woorden voor wat ik heb gezien, het is niet te omschrijven, je moet het zelf ervaren!
Kijk even naar de foto’s op Facebook, het is adembenemend kortom GEWELDIG. Helemaal naar het puntje heen geklommen, zelfs deels off road. Ja, je moet wat uitdaging zoeken natuurlijk (zie profielfoto op Facebook:P)! Vanaf het zuidelijkste punt is het 9.635 km tot aan Amsterdam, over aan de andere kant van de wereld gesproken;). Table Mountain National Park Cape Point, heeft naast alle mooie uitzichtpunten ook nog Wildlife. Zo hebben we van heel dichtbij (1 meter vanaf de auto) zelfs struisvogels en baboons gezien. Wauw wat een gave dieren zijn die baboons, er waren veel kleine aapjes, en zelfs 1tje die bij zijn moeder op de rug werd vervoerd. De struisvogels vind ik maar eng, ze kijken niet echt blij, en ben bang dat ze met grote poten erg hard kunnen trappen. Toch sprong Marouschka direct uit de auto en stond klaar met haar camera om foto’s te maken. De rest en ik volgden al snel haar voorbeeld.

Om deze dag helemaal compleet te maken heb ik zelfs pinguïns gezien! Haha wat een toffe beesten zijn dat. Zo onhandig met hun vleugeltjes en ze struikelen telkens. 1tje probeerde met beide pootjes op een rots te springen.. Dit mislukte jammer genoeg voor hem;).. Ik wil jullie niet jaloers maken hoor, maar heb dus al 3 verschillende wilde dieren gezien!! Kan niet wachten op het volgende uitstapje!
Na het weekend werd het veeeeelste snel maandag, mijn eerste dag op het Community Centre. Ik was best wel even zenuwachtig, gelukkig kon in met David mijn huisgenoot meer rijden. Na een tijdje zoeken en twee keer vragen, hadden we het dan eindelijk gevonden. Het was echter al 9.00 uur en David zou te laat op zijn werk komen (Oeps:$). Ik werd hartelijk ontvangen door Desirée (Floormanager) en Olive (schoonmaakster), eerst maar eens een bakkie koffie. Nou lekkere koffie is hier helaas niet.. tenzij je van oploskoffie houdt. Na de kennismaking werd ik gelijk in het diepe gegooid.. er werd van me verwacht dat ik gelijk wist wat ik moest gaan doen. Natuurlijk wist ik nog helemaal niks, ik heb ik maar een beetje ingelezen in de organisatie.

Aan het einde van de middag kwam Nabu langs, de eigenaresse van de daycare die gevestigd is in het Community Centre. Ze heeft me rondgeleid in het gedeelte van de daycare, en we hebben een leuk gesprek gehad over Kaapstad. Ze vroeg me wat ik al had gezien (Waterfront, Cavendish en Cape Point), en direct zei dat dat niet het echte zuid afrika was. Ik moest ook de andere kant van afrika zien, en zij wilde me die met alle plezier laten zien. Dus een afspraak was snel gemaakt, en ik kon met haar mee gaan naar de open microfoon avond op woensdag in een Jazzclub. Heel gaaf en heel gastvrij om me zomaar uit te nodigen, terwijl we nog maar een half uur gesproken hadden. Aan het einde van de dag (15.00 uur, hoe chill zo’n eerste dag!) stelde Olive voor om samen met mij richting mijn kamer te gaan per Taxi. Ja geen gewone taxi maar kleine busjes die door de hele stad rijden. Alleen colored people gebruiken deze taxi’s. Er wordt namelijk zonder pardon van een 3 zitbank een 4 of zelfs 5 zitbank gemaakt. En deze busjes toeteren telkens in de hoop dat iemand met ze mee wil rijden. Er is een chauffeur en een bijrijder die probeert de mensen mee te krijgen en afrekent met de personen die instappen. Voor het eerst in me leven werd ik “white girl’ genoemd. Haha, even wennen hoor.. weet niet of het als scheldwoord of iets bedoeld was, maar goed. In de taxi, tussen de locals met me twee boodschappentassen, laptop, twee telefoons en fotocamera (allemaal in de tas.. maar toch) voelde ik me niet heel veilig. Gelukkig was Olive bij me en wist ze waar we uit moesten stappen (deze busjes stoppen waar je maar wil). Het taxi avontuur heb ik dus gelukkig overleefd, maar ben niet voor plan om deze taxi alleen te nemen.. al helemaal niet met een laptop etc. bij me;)!

De volgende dagen waren een beetje hetzelfde, iedereen op stage leren kennen, een opzetje over de organisatie maken enz. Maar saai is het zeker niet, ik heb goed contact met Olive, en ze leert me hoe zij leeft hier.. en ik laat haar dingen zien hoe wij hier leven. Ze is steeds erg verbaast, en heb haar via google streetview laten zien in welke straat ik woon. Daarna hebben we haar straat opgezocht, het was gek om te zien hoe anders zij woont ten opzichte van ons allemaal. Best wel triest is het ook dat ze vanaf 7 tot 5 moet werken.. en wel rond kan komen, maar geen nieuwe kleren etc. kan betalen.. Dan wordt je wel even met je neus op de feiten gedrukt.. Wat hebben wij dan een makkelijk leven, en toch klagen we allemaal!

Woensdag avond, open microfoon in de Jazzclub. Nabu zou me ophalen om 5 uur bij the Centre.. maar ’s middags smste ze al dat ze later zou zijn, en vervolgens kreeg ik nog twee berichten dat ze er zo aan kwam. Het was ondertussen 6 uur wanneer ze arriveerde bij the Centre, samen met haar zoon. Haar zoon (10 jaar ongeveer en me de oren van me hoofd kletste), was aller aardigst en super slim. Hij vertelde me over school e.d. en heeft me een rondleiding door hun huis gegeven. Een soort flatgebouw waarbij ze wel een boven en een beneden verdieping hebben. Hij deelt samen met zijn zus (16 jaar) een stapelbed en Nabu heeft een klein kamertje voor haar zelf. Beneden was een goede ruimte, nouja.. in ieder geval ruimer dan ons huisje. Ze heeft een eigen braai (BBQ) in een achter tuintje, waarvoor ik ook direct werd uitgenodigd. Ik kon zelfs bij haar slapen als ik wilde (ze vond dat ik teveel geld betaalde voor mijn onder dak hier, haha). Nadat ze zich had opgefrist zijn we richting Cape Town gereden, om haar vriend (Joe) op te halen. De Jazzclub was ergens in een overdekt uitgaanscentrum, waar een casino, restaurants, diverse barretjes en zelfs een nightclub waren gevestigd. De avond was super, leuk gezelschap, goede optredens en lekker eten. Na 25 verschillende personen te hebben horen zingen, zijn we richting auto gelopen en heeft ze me thuis afgezet. Een zeer geslaagde avond dus, en zeker voor herhaling vatbaar.
Donderdag ben ik mee gegaan naar een voorstelling van Repelsteeltje samen met de daycare die in het Community Centre gevestigd is. Samen met allemaal zingen- en gillende kinderen tussen de 3 en 6 jaar, in een overvolle bus (van een 3 zitbank werd weer een 5 zitbank gemaakt, wat nou veiligheid?), zijn we richting het theater gereden. Daar was het voor de teachers hardwerken, koppen tellen, opletten of iedereen in de rij bleef lopen, handjes vasthouden en natuurlijk zingen etc. (lees: Ogen zelfs in je achterhoofd en oren open hebben). Gedurende de voorstelling liep ik (ondertussen was ik ook gebombardeerd tot teacher:P) op en af met de kinderen naar de toilet, want natuurlijk moest iedereen achter elkaar en tijdens de voorstelling;). Ik heb uiteindelijk niet veel van de voorstelling gezien, maar het was leuk om de kinderen zo enthousiast te zien. Na afloop van de voorstelling hebben we gepicknickt in het parkje naast het theater. Iedereen had zijn eigen snoep/chips/zoetigheid meegekregen van huis. Dus stuiteren dat ze deden! Ook de busreis terug naar de Centre was een groot succes (wat doen ze in Nederland toch moeilijk over die regeltjes, het ging allemaal prima!:P). Na afloop was ik echt kapot, van 10.00 uur tot 13.00 uur bezig zijn met al die kinderen, die aan je hangen en zingen en kletsen etc., respect voor de mensen die met kinderen werken! De manager van de daycare bedankte me, en vroeg me of ze me nogmaals vragen wanneer ze weer een uitstapje hadden. Ondanks dat het zwaar werk is, is het wel super leuk om met die kinderen te werken, dus ik heb natuurlijk gezegd dat ik de volgende keer weer zou helpen.

Eindelijk zou de auto gebracht worden, die ik samen huur met Eline en Marouschka. Maar zoals wel vaker hier in Afrika, gebeurt niet alles zoals ze zeggen! Dus ik was netjes op tijd in het hotel, en geen auto.. Helaas, nog maar een dagje wachten, en met David mee heen rijden en de taxi vanuit stage terug. Na een leuk avondje poolen met Marouschka, Eline, Job, Luc en David zijn we wéér niet op tijd naar bed gegaan.. Al sinds dinsdag avond heb ik in de planning om een avond vroeg te gaan slapen.. Helaas weer mislukt gisteren avond;)..

Net werd ik gebeld door het autobedrijf, en ja hoor:D ze brengen de auto vanmiddag om half 4 bij het hotel. Dus dat wordt het eerste proefritje vanavond.. ohoohww Spannend.. links rijden en ook nog is een bakkie zonder stuurbekrachtiging.. haha hopelijk overleef ik mijn eerste ritje! Ik zal nog wat foto’s toevoegen wanneer ik vanmiddag thuis ben. Maar dit was het wel even voor nu.. lang genoeg getypt..

Mijn volgende verslag zal iets korter worden denk ik:P

Liefs vanuit het, nu gelukkig zonnige, Cape Town!!

En voel je vrij om hierheen te komen, ik leg gewoon een matrasje in mijn kamertje, kan prima!!